υπερχρωμικός

-ή, -ό, Ν

φρ. «υπερχρωμικό οξύ»

χημ. ανόργανη χημική ένωση, εξαιρετικά ασταθής, που δεν απομονώνεται σε ελεύθερη κατάσταση και τής οποίας ανυδρίτης είναι το υπεροξείδιο τού χρωμίου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. γαλλ. perchromique (acide) < per- (< λατ. per) + chromique (< χρώμα)].